PB21

15 juni kreeg hoop een plek. Minister Mona Keijzer wees twintig locaties aan waar eindelijk versneld gebouwd gaat worden. Een daad. Een belofte aan de generatie die nu nog bij hun ouders woont, of met drie huisgenoten in één flat. Ook de Golfbaan in Purmerend, mijn jeugdterrein van eindeloze zomers, ligt onder het vergrootglas—misschien straks een thuis voor 4.500 nieuwe gezinnen. Dat stemt dubbel: afscheid van gras en stilte, maar ook ruimte voor leven, voor kinderen die weer ergens kúnnen opgroeien.

Wonen is geen luxe. Het is een fundament. En vandaag voelt het alsof we weer durven bouwen aan de toekomst—letterlijk. Laten we blijven kijken met een warm hart én een open blik. Want tussen beton en baksteen ligt iets kostbaars: de droom van thuis.

En die droom verdient elke kans.

Op een zonnige dag in mei, terwijl vogels floten en ik vers gemaaid gras rook, overviel mij een dagdroom. Over inwoners die de politiek in willen. Wat bezielt ze? Iedereen mag blijkbaar politicus worden. Diploma’s of gezond verstand? Niet vereist. Maar stel, je bent bestuurslid van een belangenclub én wil politiek actief worden — mag dat? Of is dat belangenverstrengeling? Of alleen als het een ander betreft? Moet je dan direct opstappen? Of pas als iemand het opmerkt? Of helemaal niet, zolang niemand het weet? Wat drijft mensen de politiek in? Maatschappelijke betrokkenheid? Idealisme? Misschien. Maar eerlijk is eerlijk: het pluche zit best lekker. Zeker als het uitzicht op een wethouderszetel biedt. Ik word wakker. De zon schijnt nog steeds. En zolang er geen belangenverstrengeling is — of we doen alsof — mail dan gerust naar hjm.poppelier@purmerend.nl. Wie weet wat er mogelijk is.